Hoe klonk ons land vroeger? Ik vraag het me vaak af, als ik wandel over oude paden en me voorstel dat mensen hier honderdvijftig jaar geleden ook liepen, van dorp tot dorp, de blik gericht op de torenspits van de plek van bestemming. Aan beelden geen gebrek, zowel in mijn hoofd als in het echt en in de kunst. Maar wat hoorde je? Was het een constant gezoem, gebrom, getjilp, geknerp, gesnater, gefladder en geknor? En hoe klonk het in de stad, waar het een oorverdovend gelui, geklep en getingel moet zijn geweest van klokken en carillons van kerk- en stadstorens?
Hoe ons land héél vroeger klonk, dat kunnen we nooit meer horen. Maar wij hebben in ons hoofd ook geluiden 'van vroeger', die we niet meer horen. Soms realiseer je je opeens dat je al zo lang niet meer.... Ik herinner me het dolle getjilp van de mussen in de boom in de achtertuin, het geruststellende gekaboenk van heien in de verte, op zondagochtend de kerkklokken die elkaar achterna leken te zitten, voor een korte tijd synchroon klonken en elkaar dan weer verloren. En jij?